Keeper Jeroen Verhoeven FC Volendam

Pizza!’’, roepen honderden volwassen mensen elke weekeinde weer, wanneer Jeroen Verhoeven een doeltrap neemt. De keeper Jeroen Verhoeven van FC Volendam kan er niet mee zitten. Om te beginnen houdt hij helemaal niet van pizza. En daarnaast zal hij in zijn strijd met de kilo’s en de beeldvorming nooit vergeten waar het eigenlijk allemaal om gaat. ‘Gewoon, de ballen tegenhouden’

Sommige keepers staan op hun doellijn alsof ze zich aan de rand van een heel diep ravijn bevinden. Met nog geen mitrailleur zijn ze tussen hun palen weg te krijgen. Jeroen Verhoeven is anders. Tijdens de training hupt, springt en dribbelt hij alsof zijn kalklijn onder stroom staat. Ook deze vrijdagmorgen merk je aan alles dat hij niet kan wachten om uit te komen.

Het zal wel een erfenis van z’n opleiding zijn. Als jonge doelman speelde hij bij Ajax. Dat was lang geleden, halverwege de jaren negentig, toen De Meer nog bestond, het stadion waar ‘de meevoetballende keeper’ werd geboren. Frans Hoek, de specialist, trainde destijds de jonge doelmannen in Amsterdam. Hij wees ze er dagelijks op dat hun werk voortaan niet meer ophield bij ballen stoppen alleen. Een doelman moest zo actief mogelijk deelnemen aan het spel, zich ver voor zijn goal positioneren en bereid zijn om elk moment zijn doelmond te verlaten. Vandaar dat Jeroen Verhoeven nu, op 28-jarige leeftijd en in een oranje shirt met CaféBar op zijn borst, nog steeds staat te hupsen in zijn doel.

Toch moet zijn voetenwerk nog beter, zal Edwin Zoetebier, de keeperscoach van de club, later die dag uitleggen, wanneer de training is afgelopen en Verhoeven met een nogal rood aangelopen hoofd de douche heeft opgezocht. ‘Voetenwerk, daar begint alles mee’, zegt Zoetebier dan, ‘want een doelman die niet goed op zijn benen staat of met zijn passen niet uitkomt, kan nooit goed keepen. Jeroen weet dat en werkt daar ook aan.’ Vandaar dat Zoetebier deze ochtend, wanneer de zon schuin in het stadionnetje van Volendam valt en de selectie zich voorbereidt op alweer een cruciale competitiewedstrijd – ditmaal uit bij SC Heerenveen – de ballen nog even in de zak laat. In plaats daarvan heeft hij een trapezeladder tevoorschijn gehaald. Hij legt hem naast het doel in het gras en jaagt Verhoeven en zijn collega’s een tijdje van links naar rechts en weer terug. Met hoog opgetrokken knieën huppelen de keepers in kleine, snelle tango-pasjes tussen het touwladder door, Jeroen Verhoeven voorop. Er staan maar elf toeschouwers langs het trainingsveld en dat is jammer, want het is een vermakelijk gezicht.

De training is vandaag niet al te zwaar. Er wordt meer op souplesse en techniek getraind, dan op uithoudingsvermogen. Toch zijn de inspanningen Jeroen Verhoeven al snel aan te zien. Het zweet glimt de hele oefensessie lang op zijn voorhoofd. Regelmatig bollen zijn wangen zich om uit te blazen. Keepers trainen altijd intensiever dan veldspelers. Ook in Volendam.

Volgens Zoetebier is het uit de lucht plukken van een voorzet het sterkste wapen van Jeroen Verhoeven, maar wanneer hoofdtrainer Frans Adelaar het startsein heeft gegeven voor een onderling partijtje, zijn het toch vooral zijn reflexen die in het oog springen. Hoewel de keeper het formaat van een bankkluis heeft, reageert hij opvallend snel op onverwachte aanvallen op zijn doel. Zowel met de voet als met zijn handen voorkomt hij een paar keer razendsnel een doelpunt.

Na afloop van de training doet Jeroen Verhoeven nog wat rek- en strekoefeningen, als Frans Adelaar zich aan de rand van het veld meldt. Daar, half leunend tegen een hek, wordt elke vrijdag een soort persconferentie afgewerkt. Veel stelt het niet voor. Vaak is er maar één journalist. Nu zijn er twee. Een meisje van de televisie heeft zich ook aangesloten. Ze vraagt of de trainer zijn ploeg nog op een speciale manier voorbereidt op het kunstgrasveld van Heerenveen. ‘Nee’, zegt Adelaar, ‘want ze hebben daar geen kunstgras, maar gewoon gras.’ Daarna is er alle tijd om in te gaan op het functioneren van zijn keeper, al merk je aan de zorgvuldige  manier waarop Adelaar zijn woorden kiest dat zich inmiddels een zekere mate van terughoudendheid van hem heeft meester gemaakt. De trainer wil best de loftrompet over zijn doelman steken, maar zodra het weer over het lichaam of soortelijk gewicht van Jeroen Verhoeven gaat, is hij snel uitgepraat. ‘Wij beoordelen Jeroen op zijn prestaties’, zegt hij kortaf. ‘De rest is niet belangrijk.’ Natuurlijk, hij hoort ook wel hoe in alle stadion van Nederland de pizza-spreekkoren van de tribunes rollen, maar Adelaar haalt er zijn schouders over op. ‘Ach, het is in elk geval ludiek. Ze kunnen ook iets gaan roepen over je moeder. Dat is vaak minder ludiek. En verder gaat Jeroen er uitstekend mee om, dus wat mij betreft is dit een onbelangrijk iets.’ Daarna zwijgt Frans Adelaar. Het is duidelijk dat hij niet al te veel nadruk wil leggen op de mini-hype die rond zijn keeper is ontstaan. ‘Ik vind het irrelevant’, zegt hij nog maar eens. Toch kan hij Verhoevens gevecht met de kilo’s als trainer niet helemaal negeren. ‘Doe ik ook niet. Jeroen en ik hebben aan het begin van het seizoen afspraken gemaakt over zijn fysieke gesteldheid.’ Afspraken? ‘Dat blijft tussen ons. Nogmaals: Jeroen is een uitstekende doelman. Hij doet er alles aan om nog fitter te worden. Ik weet zeker dat hij dan nog beter gaat keepen. Maar vergeet ook niet dat hij van heel ver komt. Hij is nu al veel fitter dan vorig seizoen.’

Ook Edwin Zoetebier is er van overtuigd dat zijn pupil nog beter kan. ‘Jeroen is goed bij voorzetten, in één tegen één situaties en heeft een prima reflex. Maar natuurlijk kan hij in alles nog beter worden. En dat geldt met name voor zijn trap.’

Diep in zijn hart praat ook hij liever niet te veel met de media over zijn pupil. Hij meent dat alle aandacht alleen maar voor afleiding zorgt. ‘Jeroen is een vreselijk aardige jongen. Hij zegt nooit nee. Ook niet tegen journalisten. Wat mij betreft zou hij dat best wat vaker mogen doen. Bij spelers die opeens veel in de picture komen te staan, daalt vaak de prestatiecurve’, denkt Zoetebier te weten. Over de aandacht voor het postuur van Verhoeven, wijdt hij dan ook liever niet uit. ‘Jeroen is een goede keeper. Ik zie hem fitter worden en beter gaan keepen. Daar gaat het om. Niet om de beeldvorming.’

Beeldvorming. Edwin Zoetebier weet er zelf alles van. Jarenlang stond hij bekend als de licht ontvlambare doelman uit FC Volendam. Dat stamde uit de tijd dat hij bij elke tegengoal wild begon te stampvoeten en daarna al zijn verdedigers de schuld gaf. Het was in die jaren altijd een abc‘tje voor de cameramensen die namens Studio Sport aan De Dijk de wedstrijd registreerden: een tegengoal van FC Volendam diende altijd direct te worden gevolgd door een close-up van een van woede trillende Zoetebier. Dat was altijd prijs.

De oud-keeper zucht. ‘Ze hebben het bij mij nooit over de elf seizoenen die ik op topniveau heb gespeeld, of over de UEFA Cup die ik met Feyenoord heb gewonnen. Nee, het gaat altijd over mijn fanatieke gedrag in het doel. Jan Willem van Ede en Joop Hiele waren minstens zo fanatiek, maar daar hoorde je nooit iets over. Bij hen was het altijd “een gezonde vorm van agressie.” Maar bij mij zeiden ze: “kijk die mafketel nou weer tekeer gaan.” Ik weet dus hoe snel je een stempel hebt. En hoe moeilijk je die weer kwijtraakt.’

Wanneer de veelbesproken keeper zelf in zijn Bussumse woning opendoet en de complete deuropening vult, is het in eerste instantie vooral zijn lengte die opvalt, niet zijn breedte. ‘Televisie vertekent’, zegt Jeroen Verhoeven even later, wanneer hij in de keuken bezig is met de koffie. ‘Als ik mezelf soms op het scherm terugzie, heb ik ook weleens het idee dat er een klein gedrongen mannetje in het doel staat. Maar ik ben 1.97 meter.’

Dan neemt hij plaats in een luie stoel en begint te vertellen. Dat hij ooit als rechtsbuiten begon bij BFC, de club waar zijn vader en opa al voor zijn geboorte als keepers op de ledenlijst stonden. Dat hij, zoals zovelen, bij toeval onder de lat terecht kwam. En dat hij, ook zoals zovelen, in eerste instantie dacht dat hij in de maling werd genomen toen er op een middag een meneer van Ajax belde. Veertien jaar was hij. Hij had nog nooit één keeperstraining gehad. Stiknerveus werkte hij in de schaduw van De Meer een proeftraining af. Maar mooi dat hij mocht blijven. Moeiteloos somt hij een rijtje oud-ploeggenoten op. ‘Andy van der Meyde, Sander Keller, Michael Lamey, Michael van der Kruis, Guido Landzaat…’ In Amsterdam werd hen in korte tijd geleerd wat het is om prof te zijn.  ‘Mooie tijd’, zegt Verhoeven.

De vriendelijke reus is een man weinig opsmuk. Als je aan hem vraagt hoe hij zijn stijl zou omschrijven, zegt hij: ‘gewoon, de ballen tegenhouden.’ Verhoeven is inderdaad geen showkeeper. Nooit geweest ook. Dat hij toch één van de meest besproken doelmannen van de Eredivisie is, heeft veel met zijn cultstatus te maken. Hij weet het en het doet hem weinig. Over de kritiek op zijn lichaamsgewicht van 103 kilogram maakt hij zich ook niet druk. ‘Ik weet wat ik er voor doe, dus waarom zou ik? Ik train als topsporter zeven dagen per week zeer intensief. Omdat ik van huis uit vrij fors ben, werk ik daarnaast nog twee dagen in de week met een personal trainer. Samen bouwen we aan mijn fitheid en proberen we mijn kracht voor een deel ook om te zetten in snelheid. Dat doe ik trouwens al sinds 2004.’

Jeroen Verhoeven maakt een tamelijk gelukkige indruk. Hij speelt in een ploeg die als promovendus na een moeizame start weliswaar direct onder aan de ranglijst terecht kwam, maar aan alle kanten wordt gecomplimenteerd voor het vertoonde spel. Hij werd door zijn teamgenoten gekozen tot aanvoerder. En hij wordt dit jaar voor het eerst vader. Dat is meer geluk dan een paar pizza-spreekkoren kunnen verpesten. Sterker nog, Verhoeven vindt de spreekkoren wel leuk. ‘Het is begonnen in de wedstrijd tegen Ajax. Ik beschouwde het meteen als een compliment. Het Ajax-publiek nam tenslotte de moeite om mij, de keeper van Volendam, van mijn stuk te brengen. Na afloop heb ik daarom ook nog even voor ze geapplaudisseerd. Dat het inmiddels in elk stadion van Nederland gebeurt, vind ik niet erg. Het brengt me echt niet van mijn stuk. Ik ben trouwens helemaal niet zo’n pizzaman. Ik brand mijn mond altijd aan die dingen.’

Vreemd is het allemaal wel, die cultstatus van Verhoeven. Op internet is zelfs een speciale fanpagina voor hem gemaakt. Er staan foto’s en filmpjes van de keeper op. Het logo van de site is een frituurpan. Ook is er de mogelijkheid om berichten achter te laten in het gastenboek. Iemand die zich Frans noemt, is er op zoek naar een keepershirt van Volendam. Hij wil met carnaval verkleed gaan als Jeroen Verhoeven. ‘Vreemd’, vindt de doelman zelf, ‘dat mensen dat doen.’

Overigens is het dat er nu naar gevraagd wordt, zegt hij, want normaal gesproken is Jeroen Verhoeven helemaal niet met dit soort dingen bezig. Hij heeft wel iets anders te doen. Zoals vorige week, toen hij de telefoon pakte en met de KNVB belde. Na een oeverloze discussie in het spelershome, wilde de aanvoerder nu weleens zeker weten hoe het zat: mocht de situatie zich voordoen dat Volendam degradeert naar de Jupiler League maar óók de beker wint, gaan ze dan als eerste divisionist toch namens Nederland Europa in? ‘Ja’, zegt Verhoeven en er trekt al een lichte glundering over zijn gezicht bij de gedachte, ‘dat heeft de KNVB bevestigd. Goed om te weten, al geloof ik nog steeds niet dat wij degraderen. We hebben een goede serie neergezet. Al zes wedstrijden op rij hebben we niet verloren. Er zit een stijgende lijn in ons spel. Ik weet het zeker: FC Volendam degradeert niet.’

Maar twee dagen later, in het Abe Lenstra stadion in Heerenveen, loopt Jeroen Verhoeven met gebogen hoofd het veld af. Voor het eerst sinds anderhalve maand is er weer eens verloren. Onterecht, dat wel, want het brutale Volendam was grote fases van de wedstrijd sterker dan SC Heerenveen, maar toch staat de 1-0 eindstand op het scorebord. ‘Keepen is voor een aanzienlijk deel een mentale bezigheid’, had Verhoeven in Bussum gezegd. ‘Hoe ga je met druk om? Hoe snel herstel je geestelijk na een fout? De kick van het keepen is dat je als doelman altijd òf de held bent òf de schlemiel.’

FC Volendam staat na het verlies in Heerenveen weer op de allerlaatste plek, maar toch ziet Verhoeven er in het gangetje bij de Friese kleedkamers niet uit als een schlemiel. Daar is ook geen enkele reden toe. Aan de goal van Elm kon hij niets doen en zelf speelde hij een degelijke wedstrijd. De manier waarop hij een vrije trap van Pranjic over tikte, was zelfs spectaculair. ‘Jammer dat we niet zijn beloond vandaag. Maar uit ons spel kunnen we veel vertrouwen putten voor de aankomende wedstrijd tegen Heerenveen.’ De tegenstanders ontmoeten elkaar binnenkort wéér, maar dan in de halve finale van het bekertoernooi.

Het zijn zo rare tijden in het vissersdorp, waar de plaatselijke voetbalclub zowel tégen degradatie strijdt als vóór Europees voetbal. De bekerkraker van volgende week woensdag leeft er al enorm. Ook bij de spelers. ‘Het besef kwam na de uitschakeling van Roda JC’, zegt Verhoeven, vlak voordat hij met natte haren de spelersbus opzoekt voor de terugreis. ‘Toen realiseerde iedereen bij Volendam zich opeens: nog één keer stunten en we staat in De Kuip.’

Michel van Egmond

Voetbal Internationaal

Bron: Vi.nl

Onze website van Indoorspeeltuin Plezier is online!

Wat vind je van ons idee? Vertel het ons.

Wij gaan indoorspeeltuin Plezier starten, die gerund wordt door kinderen met autisme en/of een ontwikkelingsstoornis in samenwerking met zorginstelling ‘Het P.L.E.I.N. der Mogelijkheden’ uit Amersfoort. Wij willen de kinderen die buiten het reguliere onderwijs vallen, een kans geven zich te ontwikkelen in een veilige omgeving. Daardoor krijgen ze toch goed onderwijs op hun niveau. Door de indoorspeeltuin Plezier als sociale onderneming op te zetten krijgen mensen met een beperking weer een kans op werk en/of stage.
Wij gaan de jongeren weer de kans geven om te participeren in de maatschappij en weer succes ervaringen te laten beleven.

Website: http://indoorspeeltuinplezier.nl/
Email: info@indoorspeeltuinplezier.nl
Facebook: https://www.facebook.com/indoorspeeltuinplezier/
Twitter: https://twitter.com/SpeeltuinPlezie
Instagram: https://www.instagram.com/indoorspeeltuinplezier/
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCb_po0jd2lPMs6uU6OQGrsg