Jeroen Verhoeven – Sluitpost van Volendam

Als Obelix (van Asterix – red.) vol verontwaardiging schreeuwt dat hij ‘niet dik’ is, dan is dat hilarisch. Als Volendam-doelman Jeroen Verhoeven hetzelfde zou doen, dan is dat terecht. Want Jeroen Verhoeven ís niet dik. Stevig ja, fors zo u wilt. Maar dik niet. “Ik train zeven keer per week en speel al drie, vier jaar achter elkaar non-stop wedstrijden in het betaalde voetbal. Meer dan honderdtwintig partijen zonder geblesseerd te zijn geraakt, nou dat kan echt niet als je onverantwoord met je lichaam bezig bent. En dat sommige mensen dan tóch steeds weer over m’n uiterlijk beginnen… Ach, het maakt me ook eigenlijk niet uit, weet je. Ze kunnen beter over je lullen dan van je eten, niet dan?”\

Toch is Verhoeven – geboren op de dag dat Beatrix koningin van Nederland werd – in menig stadion negentig minuten lang het mikpunt van spot. Hij kan er niet mee zitten. “Mooi toch? Als supporters van het grote Ajax proberen om de keeper van het nietige Volendam van z’n stuk te brengen, dan weet je voor jezelf dat je ’t goed doet. Als ik een waardeloze doelman was, dan zou dat allemaal niet nodig zijn. Bovendien: vijftigduizend man in de ArenA die met z’n allen ‘PIZZAAAAA!!!’ roepen als ik aan de bal ben, daar word ik alleen maar sterker van!”

Ooit, toen Jeroen nog Jeroentje was, trapte hij bij het Bussumse BFC tegen een bal – als rechtsbuiten in de D3. Opmerkelijk genoeg kreeg hij daarna het aanbod om in de C1 te komen spelen, mits hij zijn positie aan de zijlijn zou verruilen voor een plek onder de lat. “Ik was elke dag bij de club. M’n vader was er wedstrijdsecretaris en ik liep altijd maar wat te spelen op de velden. Afstandtienen bij voorbeeld: afwisselend op de goal schieten en keepen. Nou ja, ik hield nogal veel ballen tegen, dus op een gegeven moment was dat wel opgevallen binnen de club. Dus ik als keeper naar de C1 – en meteen kampioen geworden. Door naar de B1 en daar, op m’n veertiende, vijftiende ben ik toen gescout door Ajax. En daar heb ik verder de hele jeugd doorlopen.”

Ajax? Jazeker, de door de Ajax-supporters als pizza vreter bestempelde Verhoeven komt uit hun eigen gelederen! Hij speelde bij Ajax toen de Deen Morten Olsen er de algehele technische leiding had en Frans Hoek zich ontfermde over het wel en wee van de sluitposten. Hoek, tegenwoordig actief in Polen, kan zich nog altijd opwinden als iemand zich laatdunkend uitlaat over zijn voormalige pupil. “Altijd maar dat gezeur over zijn uiterlijk! Hoe zo’n jongen functioneert, dáár moet je naar kijken! Maar dat louter en alleen afgaan op hoe iemand eruit ziet… Weet je nog wat ze allemaal zeiden en schreven toen Edwin van der Sar voor het eerst in Ajax 1 stond? Die is toch ook helemaal afgebrand omdat ie zogenaamd ‘geen uitstraling’ zou hebben? Je moet áltijd kijken naar hoe iemand zijn werk doet – en Jeroen doet zijn werk heel erg goed. Hij houdt zich prima staande en verliest niet veel punten. Wat heet: hij wínt zelfs punten! Zowel op het gebied van ballen tegenhouden als in het opbouwende gedeelte is Jeroen ijzersterk; hij kan ‘m neerleggen waar ie wil. Ik denk dat de jongens van Volendam zich erg prettig voelen met Jeroen achter zich.”

“Van Frans Hoek heb ik een hoop opgestoken,” zegt Verhoeven zelf. “Hij heeft me geleerd hoe ik m’n trap- en m’n vangtechniek kon verbeteren. Nooit met de vlakke hand naar de bal duiken bij voorbeeld. Oké, daar hou je een bal wel mee tegen, maar bij Ajax hebben ze toch liever dat je ‘m klemt. Verder heeft hij gewerkt aan mijn valtechniek en aan de manier waarop ik m’n verdediging moest neerzetten. En ik heb leren meevoetballen natuurlijk, dat is heel belangrijk bij Ajax.”
Ondanks zijn progressie op het gebied van vallen en vangen bleek Jeroen Verhoeven toch niet ‘de beoogde keeper voor Ajax 1’. De club kocht Bogdan Lobont en de Bussumer werd bedankt voor bewezen diensten. Verhoeven verhuisde naar RKC. “En daar heb ik óók heel veel geleerd. Bij Ajax moest je bij voorbeeld altijd vanuit balbezit denken. Maar bij RKC was het: je gaat eerst maar je organisatie neerzetten, want zeker weten dat we de bal een keer kwijtraken. Die omschakeling was wel moeilijk, het eerste halfjaar. Maar het was ook leerzaam, om te zien op welke manier een ploeg als RKC het voetbal beleeft. Heel interessant voor een jonge jongen om mee te maken hoe zo’n kleine club de verschillende tegenstanders bespeelt. Bij Ajax had je geleerd om altijd 3-4-3 te spelen, maar bij RKC moest je de tactiek aanpassen aan de tegenstander. En dat neem je allemaal mee in je bagage, voor later.”

Maar leerzaam of niet, in Waalwijk begon de gretige Verhoeven toch een flinke laag zitvlees te kweken, als derde doelman achter Rob van Dijk en Khalid Sinouh – die tot overmaat van ramp hun contract verlengden. Verhoeven: “RKC wilde me graag houden, maar ik vond dat ik moest spélen. Want alleen door te spelen kun je beter worden. Dus wat ging ik doen? Wéér een stapje terug, om tenminste maar aan m’n wedstrijdminuten te kunnen komen.

Naar Volendam dus.” Waar hij achtereenvolgens niet (onder Henk Wisman), wel (onder Johan Steur), niet (onder Job Dragtsma) en weer wél (onder Ernie Brandts) speelde. In twee van de gevallen was hij het er niet mee eens. “Maar wat doe je daaraan? Je kunt met modder gooien, maar daar schiet je niets mee op. De opstelling is een zaak van de trainer. Hij maakt de keuze en jij kunt als speler alleen maar je uiterste best doen om te laten zien dat die keuze verkeerd is.”
Eenmaal zeker van een plaats in de basis beschaamde Verhoeven het vertrouwen van geen enkele oefenmeester. Stanley Menzo en Frans Adelaar peínsden er dan ook niet over om hem aan de kant te houden. Tot groot genoegen van de vaste aanhang van Volendam, een bevolkingsgroep die toch allerminst bekend staat als tolerant. Verhoeven kan daar om grinniken. “Volendammers zijn kritische mensen. En terecht, want ze zijn bijna overal de besten in. Of het nou om muziek gaat, om voetbal of om handel: Volendammers presteren áltijd. En hard werken doen ze ook, dus logisch dat ze die instelling willen terugzien op het veld.”

Hoe lang zullen ze Jeroen Verhoeven nog elke twee weken ballen zien vangen, daar in het vissersdorp? In elk geval tot 2010, zegt hij zelf, want tot dat kalenderjaar loopt zijn contract. En de uiterst beschaafde Noord-Hollander – een verademing in het doorgaans zo rauwe en ongelikte prof milieu – is zeker van zins die verbintenis te respecteren. Maar daarna lonkt wel degelijk het avontuur, voorspelt zijn voormalige leermeester Frans Hoek. “Ik denk dat je Jeroen kunt vergelijken met Ruud Hesp – en je weet hoe ver die het heeft geschopt. Ik zie Jeroen dan ook nog wel een paar stappen verder komen. Hij heeft enorm veel kwaliteit en ontwikkelt zich nog steeds. Let op mijn woorden: hij gaat nóg beter worden dan ie al is. En dan misstaat het niet om eens een stapje hoger te gaan kijken.”

Een stapje? Verhoeven, zonder een greintje ironie: “Ik ben profvoetballer, dus ik streef naar het hoogste. Dus ik wil óók de Champions League winnen, net als ieder ander. En je weet het maar nooit in de voetballerij… Kijk naar Khalid Boulahrouz. Zat met mij in het tweede van RKC en anderhalf jaar later speelde ie in het Nederlands Elftal. Geduld hebben, prent ik mezelf altijd maar in. Geduld hebben, je best blijven doen en de kans pakken als die zich aandient. Oké, natuurlijk is het niet echt realistisch om te denken dat ik nog weleens de finale van de Champions League zal spelen. Hoe groot zal die kans zijn? Twee procent? Nou ja, dat is in elk geval meer dan één, haha. Maar goed, laat ik het dan zo zeggen: ik zou met Volendam nog wel de UEFA Cup willen winnen. Zolang je actief voetbalt is alles mogelijk, wil ik maar zeggen. Ik denk in elk geval niet dat Volendam mijn eindstation is. Dat mág ik ook niet denken, als topsporter zijnde. Altijd streven naar nóg beter en nóg hoger; alleen met díe instelling kun je tot grootse prestaties komen. En wat ik persoonlijk, als doelman, nog beter zou moeten doen? Alles! Want ik speel bij Volendam.”

Onze website van Indoorspeeltuin Plezier is online!

Wat vind je van ons idee? Vertel het ons.

Wij gaan indoorspeeltuin Plezier starten, die gerund wordt door kinderen met autisme en/of een ontwikkelingsstoornis in samenwerking met zorginstelling ‘Het P.L.E.I.N. der Mogelijkheden’ uit Amersfoort. Wij willen de kinderen die buiten het reguliere onderwijs vallen, een kans geven zich te ontwikkelen in een veilige omgeving. Daardoor krijgen ze toch goed onderwijs op hun niveau. Door de indoorspeeltuin Plezier als sociale onderneming op te zetten krijgen mensen met een beperking weer een kans op werk en/of stage.
Wij gaan de jongeren weer de kans geven om te participeren in de maatschappij en weer succes ervaringen te laten beleven.

Website: http://indoorspeeltuinplezier.nl/
Email: info@indoorspeeltuinplezier.nl
Facebook: https://www.facebook.com/indoorspeeltuinplezier/
Twitter: https://twitter.com/SpeeltuinPlezie
Instagram: https://www.instagram.com/indoorspeeltuinplezier/
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCb_po0jd2lPMs6uU6OQGrsg